“De bedoeling van onderwijs is kinderen te helpen om op een volwassen manier in de wereld te willen zijn.” Deze mooie woorden (let vooral op het woordje willen!) zijn van onderwijsfilosoof Gert Biesta. ’t Schrijverke onderschrijft deze bedoeling van onderwijs en we zien hierin onze opdracht.

Wij volwassenen, leraren in de school en ouders thuis, hebben tot taak om voor kinderen de wereld te duiden en hen zodanig te begeleiden en te ondersteunen dat zij straks vanuit hun eigen autonomie mede verantwoordelijkheid willen dragen voor die wereld.

Cruciaal onderdeel van deze opdracht is dat we er als basisschool voor moeten zorgen dat kinderen een stevige kennisbasis ontwikkelen. Rekenen, lezen, schrijven, taal/ spelling, en burgerschap zijn bij ons op school de kernvakken waar we veel aandacht en tijd aan besteden. We hebben op ’t Schrijverke ons onderwijs robuust gemaakt en laten ons niet in de war brengen door trends en hypes die zo kenmerkend zijn voor ‘onderwijs innoverend Nederland’.

Voor uitvoering van de opdracht is het daarnaast absoluut voorwaardelijk dat wij kinderen in de basisschool een aantal fundamentele ervaringen laten opdoen. In essentie gaat het dan vooral om oefening in zelfvertrouwen, i.c. weerstand ervaren, weerstand leren bieden aan verlangens en omgaan met weerstand van anderen. Ontwikkeling van zelfbeheersing en zelfregulatie zien wij als een belangrijke slagingsfactor in de groei naar volwassenheid. Kinderen die zich kunnen beheersen hebben een beter zicht op zichzelf en daarmee op hun eigen kwaliteiten (en dus ook op die van anderen).

Hier ligt onze taak. Een taak van leraren (en van ouders). Een taak die we alleen tot een goed einde kunnen brengen als we richting durven te geven en onszelf gezaghebbend tonen. Gezag, niet van hogerhand verkregen, maar als vanzelf opgebouwd doordat je samen om het kind heen gaat staan, door zorgzaam te zijn, oprechte aandacht te tonen en te laten zien wat de wereld te bieden heeft.